نخبگان بخشی از جوامع انسانی هستند که باعث تغییرات بزرگی در تاریخ بشر شده و خواهند شد. نحوه استفاده از نخبگان در یک جامعه گویای رشد و توسعه آن است. تعداد نخبگان و بستر فعالیت آن‌ها در یک اجتماع می­تواند بیانگر درک آن اجتماع از این افراد باشد. رابطه نخبگان و جامعه یک رابطه دو طرفه بوده و جامعه‌ای که محیط مناسبی برای رشد و بروز توانایی نخبگان نداشته باشد عقب مانده باقی خواهد ماند. اگر کارایی و کیفیت یک انسان را با عدد از یک تا صد نشان دهیم، نخبگان معمولاً نمره بالای نود را دریافت خواهند کرد و مردمان عادی بین 50 تا 75 خواهند بود. در طول قرن‌ها جامعه ایران برنامه مشخص و مدونی برای استفاده از این انسان‌های با کیفیت نداشته و در این حوزه نه مسئله‌ای داشته و نه ادبیاتی تولید کرده است. این درحالی است که کشورهای توسعه­یافته مدیریت این نخبگان را از درون جامعه خود افزایش داده و حتی نخبگان را از جوامع عقب­مانده و در حال توسعه جذب کرده و در جهت رفاه و توسعه جامعه خود به کار می­گیرند. اگر قرار است جامعه ایران رشد کند نیاز به استفاده، از تعداد حداکثری نخبگان دارد امّا جامعه ایران از درک این موضوع غافل مانده است. جالب این که هرکجا همان تعداد اندک نخبگان فرصتی یافتند تأثیرات مهمی بر تاریخ ایران گذاشتند. در زندگی سنتی و ساده نیازی به نخبگان نیست و شاید به همین دلیل این جامعه هیچ گاه در پی درک نخبگان نبوده است. در ساختاری که انسان‌ها نه به کارایی بلکه به اظهار وفاداری به کانون قدرت سنجیده می­شوند، نخبگان کارایی نخواهد داشت. متأسفانه تعدادی از نخبگان نیز گرفتار این اظهار وفاداری‌ها شده­ا­ند. «زندگی مدرن» با نخبگان، معنی و تداوم می­یابد. نخبگان هم مانند سایر منابع یک کشور مثل نفت و گاز هستند، امّا

دوست گرامی برای مشاهده ادامه محتوا شما باید عضو ابرموفق شوید لطفا اینجا را کلیک نمایید

ترتیبی که ابرموفق برای خواندن مطالب به شما پیشنهاد میکند: